هفدهم اسفند باز به خیابان می آیم.نه فقط برای آزادی شیخ و میر که برای آزادی همه ایرانیان که در بزرگترین زندان دنیا محبوسند.میآیم تا همراه خواهران و برادرانم همه فریادمان را برای آزادی بر سر دیکتاتور بریزیم . میایم چرا که توان دیدن درگیری فرزندم را با مشکلات تاریخی این کشور ندارم.میایم تا تعهدم به فرزندم را ادا کنم .میایم چون می بایست اشتباه گذشتگان این کشور را من جبران کنم که از نسل پراشتباه آبی گرم نمی شود.میام چون نسل پر اشتباه فرار را بر قرار ترجیح داد و پاسخگو نبود.میایم چون نسل انقلابی دیروز در اروپا و آمریکا با پز روشن فکری و احیانا از سر تجربه !! همه این حرکت ها را بی ثمر می داند و بی عملی خود و بیعرضگیش را برای بهبود اوضاع به گردن شرایط و زمان و مکان و همه هستی می اندازد.
دوستان چاره ای نیست .میراث ما حماقت پدرانمان شد.
یک بارو برای همیشه این عفونت را جراحی و مداوا کنیم.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر